دستوراتى که اسلام براى نوع سخن و گوینده و چگونگى بیان او دارد، اشاره کنیم:
دستوراتى که اسلام براى نوع سخن و گوینده و چگونگى بیان او دارد، اشاره کنیم:
1. سخن باید واقعى و حقیقى باشد. «بِنَباءٍ یَقین»
2. گفتار بایستى دل پسند باشد. «الطّیّب مِن القَول»
3. سخن باید رسا و شفّاف باشد. «قَولاً بَلیغاً»
4. گفتار باید نرم بیان شود. «قولاً لَینّاً»
5. سخن باید بزرگوارانه بیان شود. «قَولاً کریماً»
6. سخنى باشد که پذیرش و عمل آن آسان باشد. «قَولاً مَیسوراً»
7. در گفتار هیچ گونه لغو و باطلى نباشد. «اِجتَنِبوا قَول الزّور»(2063)، «عن اللَّغو مُعرضون»
8. گفتار باید همراه با کردار باشد وگرنه قابل سرزنش است. «لِمَ تَقولون مالا تَفعلون»
9. مستدل و محکم باشد. «قولاً سدیداً»
10. پسندیده و به اندازه باشد. «قولاً معروفاً»
11. زیبا، نیکو و مطلوب باشد. «قولوا للناس حسناً»
12. بهترینها گفته شود. «یقولوا الّتى هى احسن»
13. حتّى مجادلات وگفتگوهاى انتقادى، به بهترین وجه باشد. «جادلهم بالّتى هى احسن»
