منجی می آید

دستوراتى که اسلام براى نوع سخن و گوینده و چگونگى بیان او دارد، اشاره کنیم:

1. سخن باید واقعى و حقیقى باشد. «بِنَباءٍ یَقین»

2. گفتار بایستى دل پسند باشد. «الطّیّب مِن القَول»

3. سخن باید رسا و شفّاف باشد. «قَولاً بَلیغاً»

4. گفتار باید نرم بیان شود. «قولاً لَینّاً»

5. سخن باید بزرگوارانه بیان شود. «قَولاً کریماً»

6. سخنى باشد که پذیرش و عمل آن آسان باشد. «قَولاً مَیسوراً»

7. در گفتار هیچ گونه لغو و باطلى نباشد. «اِجتَنِبوا قَول الزّور»(2063)، «عن اللَّغو مُعرضون»

8. گفتار باید همراه با کردار باشد وگرنه قابل سرزنش است. «لِمَ تَقولون مالا تَفعلون»

9. مستدل و محکم باشد. «قولاً سدیداً»

10. پسندیده و به اندازه باشد. «قولاً معروفاً»

11. زیبا، نیکو و مطلوب باشد. «قولوا للناس حسناً»

12. بهترین‏ها گفته شود. «یقولوا الّتى هى احسن»

13. حتّى مجادلات وگفتگوهاى انتقادى، به بهترین وجه باشد. «جادلهم بالّتى هى احسن»