منجی می آید

گل نرڪَس چہ شود

بوسہ بہ پایت بزنم؟

تا بہ ڪی خستہ دڸ

از دور صدایت بزنم؟🍁‍

همہ ڪَویند

بہ امید ظهورش صلوات

ڪاش ایڹ جمعہ بڪَویند

بہ تبریڪ ظهورش صلوات🍁‍

◆◆ اللهم عجل لولیک الفرج ◆◆

امام باقر (علیه السلام) می فرمایند:

‍ به یکشنبه خوش آمدید
سلامم را در یکی از
زییاترین روزهای خداپذیراباش
یک دل خوش؛
یک لب خندان؛
یک روزپربرکت دعای
امروز من برای شماست
نگاه پرمهر پروردگار بدرقه راهتان

​

1 خشم و غضب

نیروی غضب که خداوند در وجود انسان نهاده است ، فواید بسیاری دارد ؛ به شرط آن که در اختیار و به فرمان عقل باشد و به جا به کار رود ؛ و گرنه ، شعله های آن ، همه ی هستی شخص غضبناک را می سوزاند و خاکستر می کند .

در بحث خشم، آنچه مهم است « مهار غضب » است تا ازاختیار بیرون نرود و حریم ها را نشکند و پشیمانی به بار نیاورد . در روایات ، از خویشتن داری به هنگام غضب ، سخن گفته شده و تعبیر« کظم غیظ » و «فرو بردن خشم » بسیار به چشم می خورد . قرآن کریم نیز از فروخورندگان خشم ستایش کرده است : « والکاظمین الغیظ » (آل عمران/134)

حضرت رسول فرموده اند : « جرعه خشمی که به خاطر خدا فرو برده شود ، نزد خداوندبرترین جرعه است » (کنزالعمال ، ح 5819 ) هم چنین ، ازامام باقر (علیه السلام ) نیز روایت است : « هرکس خشمی را فرو ببرد ، درحالی که می تواند آن را اعمال کند ، درروز قیامت خداوند دل اورا لبریز از ایمنی و ایمان می سازد .» (اصول کافی ، ج 2 ، ص 110 )

پس توجه به آثار اخروی و محبوبیت فرو بردن خشم نزد خداوند ، یکی از راه های مهار این شعله سرکش است . راه دیگر ، کمک خواستن از خداوند است : گفتن « اعوذ بالله من الشیطان الرجیم » و استعاذه به خدای متعال راه فوران این شعله ی شیطانی را مسدود می سازد. تغییر حالت و وضعیت ، از راه حل های پیشنهادی دیگری است که در احادیث آمده است ؛ یعنی کسی که خشمگین شده ، اگر ایستاده است ، بنشیند و اگر نشسته است ، برخیزد و خود را زمین بچسباند ، سکوت کند ، آن مجلس را ترک کند ، موقعیت خود را عوض کند ، به آثا سمء غضب و پشیمانی های بعدی اعمال خشم توجه داشته باشد و به یاد قدرت خداوند باشد که او را هم قهار و مقتدر است و با این عنایت ، با حلم ورزی ، آن طوفان را فرو بنشاند.

حضرت رسول (ص) به امیر مومنان (علیه السلام) فرمودند: « یا علی ، لا تغضِب ، فاذا غَضَبتَ فَاقعُد و تَفَکَر فی قُدرهِ الربِ عَلَی العِبادِ وَ حِلمِه عَنهُم …»(= ای علی ، خشمگین نشو . هرگاه غضبناک شدی ، پس بنشین و دراین بیندیش که خداوند بربندگان قدرت دارد ؛ ولی به آنان حلم می ورزد…..) ( تحف العقول، ص 14 )

قال مولانا جعفر بن محمد الصادق علیهما السلام：

???? المؤمِنُ بَینَ مَخافَتَینِ :
ذَنبٌ قد مَضی لا یَدری ما صَنَعَ اللّهُ فیهِ و عُمرٌ قَد بَقِیَ لا یَدری ما یَکتَسِبُ فیهِ مِنَ المَهالِکِ فَهُوَ لا یُصبِحُ اِلّا خائِفاً و لا یُصلِحُهُ اِلّا الخَوْفُ .

▪️مؤمن بین دو ترس قرار دارد ：
(اول) گناه گذشته که نمی داند خداوند در مورد آن چه کرده و (دوم) عمر باقی مانده که نمی داند چه زمینه های هلاکتی را در آن (برای خود) فراهم خواهد کرد ؛
لذا او همیشه ترسان است و (البته) چیزی جز ترس او را به صلاح نمی آورد.

اصول کافی , کتاب الایمان و الکفر , باب خوف و الرجاء , ح۱۲

5سفارش از رسول خدا صلوات الله علیه و آله ⁉

الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الطُّوسِیُّ فِی الْمَجَالِسِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَمَاعَةٍ عَنْ أَبِی الْمُفَضَّلِ عَنِ (الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ سَهْلٍ) عَنْ مُوسَى بْنِ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَّادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ علیه السلام قَالَ:
جَاءَ خَالِدٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وسلم، فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَوْصِنِی وَ أَقِلَّهُ لَعَلِّی أَحْفَظُ فَقَالَ أُوصِیکَ بِخَمْسٍ بِالْیَأْسِ مِمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ فَإِنَّهُ الْغِنَى الْحَاضِرُ وَ إِیَّاکَ وَ الطَّمَعَ فَإِنَّهُ الْفَقْرُ الْحَاضِرُ وَ صَلِّ صَلَاةَ مُوَدِّعٍ وَ إِیَّاکَ وَ مَا تَعْتَذِرُ مِنْهُ وَ أَحِبَّ لِأَخِیکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ.

↩ از على علیه السلام نقل است که مردى به خدمت پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلم ) آمد و عرض کرد:
یا رسول اللَّه! مرا به کمترین سخن سفارش کن شاید حفظ کنم. پیغمبر فرمود: تو را به پنج‏ چیز سفارش مى ‏کنم:
????1- ناامیدى به آنچه در دست مردم است که آن بى ‏نیازى حاضر است.
????2- بپرهیز از طمع که آن فقر حاضر است.
????3- و نماز بخوان بمانند کسى که دنیا را وداع مى ‏کند.
????4- بپرهیز از انجام کارى که عذرش را بخواهى.
????5- دوست بدار براى برادرت آنچه را بر خود دوست دارى.
وسائل الشیعه/ج۱۵ /ابواب: جهاد النفس و ما یناسبه /باب ۶٧ : بَابُ کَرَاهَةِ الطَّمَع /ح:

از الهی نامه ی حضرت علاّمه حسن حسن زاده آملی حفظه الله

الهى، شكرت كه از دوستان دشمنانت و از دشمنان دوستانت نيستم.

الهى، شكرت كه دوستانت را دوست دارم و دشمنانت را دشمن.

الهى، نمى گويم كه از دوستانم ولى شكر كه از دشمنان نيستم.

الهی، شكرت كه به ديدار حُسن جمالت عاشقم و به گفتار ذكر جميلت شايق.

الهى، ما هر چه كنيم كم است و تو هر چه دهى بسيار(( يَا مَن يُعطِی الكَثِيرَ بِالقَلِيل )).

الهى، شكرت كه صاحب منصب بى زوالم.

الهى، سگ گلّه و حائط و صيد، حرمت امانت را داشته باشند و حسن ظلوم و جهول با امانت تو خيانت كند !

الهى، كتاب دار و كتاب خوان و كتاب دان بسيارند؛ خُنُك آن كه خود كتاب است و كتاب آر.

الهى، خدا خدا گفتن مجازى ما كه اين همه بركت دارد؛ اگر به حقيقت گوييم چون خواهد بود ؟!

الهى، واى بر حسن كه اگر به پايه اى بى باك شود تا به ذات پاك و نام هاى گرامى و نامه ی سترگ و فرستادگان بزرگ و دوستان ستوده ات سوگند ياد كند !

الهى، دهن حسن به عِطر ذكر تو معطّر است ؛ حيف است كه بوى بد گيرد.

الهى، از گناه اين و آن رنج مى برم كه از چون تويى روى گردانيدند.

الهى، از دردم خرسندم كه درمانش تويى.

الهى، شكرت كه تاكنون خواننده بودم و اينك گوينده.

الهى، در شگفتم از اين گلّه گلّه اشباه النّاس و رمه رمه آدمى پيكر كه يكى نمي گويد (( من كيستم )) ؟!

الهى، حسن زاده چگونه دعوى بى گناهى كند كه آدم و حوا زاده است نه مَلَك، و چگونه از آمرزش تو نا اميد باشد كه « رَبَّنَا ظَلَمنَا » گو است نه « بِمَا اَغوَيتَنِی » !

الهى، هر چه راز بود به پيغمبرت گفتى و آن ستوده بر ما ننهفت ؛ در يافتن آن ها ما را درياب.

الهى، اسمم را حسن كردى كه (( الاَسمَاء تَنَزَّلُ مِنَ السَّمَاء ))، خَلقم را حسن كردى كه « تَبَارَكَ اللهُ اَحسَنُ الخَالِقِين »، خُلقم را هم حسن گردان كه « يُبَدِّلُ اللهُ سَيِّئَاتِهِم حَسَنَات ».

الهى، روزگارى تو را به آواز بلند مي خواندم، اكنون از آن استغفار مى كنم كه « اِذ نَادَی رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيّاً ».

الهى، ساليانى به خواندن اِشارات و اَسفار و شِفاء و فُصوص دل خوش بودم و اكنون به گفتن آن ها، عاقبت حسن را حسن گردان.

الهى، كدام بي شرمى از اين بيش تر كه بنده در حضور مولايش بى ادبى كند !

الهى، محاسن حسن به بياض مائل شد، وجه قلبش را نورانى كن كه از « يَومَ تَبيَضُّ وُجُوهُ وَ تَسوَدُّ وُجُوه » انديشه دارد.

الهى، چه شگفتى از اين بيش تر كه « مَاءِ مَهين » خوانا و نويسا شود و « سُلاله طين » گويا و شنوا !

الهى، هراس حسن از خويش بيش از اهرمن است، كه اين دشمن بيگانه است و آن آشنا و هم خانه.

الهى، نعمت هايى كه به حسن داده اى تا قيامت نه تواند اِحصاء كند و نه تواند از عهده ی شكر يكى از آن ها برآيد.

الهى، آن چه به حسن داده اى همه از تفضّل آن ولى نِعَم بود و گرنه اين مُنعَم چه كارى كرده است تا به موجب آن استحقاق ثوابى را داشته باشد. باز هم چشم توقّع به تفضّل آن جناب دارد كه دست ديگر نمي شناسد.

الهى درباره ی انبيايت فرمودى : « وَ … جَعَلنَا لِكُلِّ نَبِیٍّ عَدُوّاً شَيَاطِينَ الاِنسِ وَ الجِنِّ » ، حسن پر توقّع مي خواهد كه نشانه ی تيرهاى شياطين زمانه نشود.

الهى، حسن كه منزلى طى نكرده و به مقامى نائل نشده اين همه از اشباه النّاس اشمئزاز دارد، كسانى كه منازلى سير كرده اند و به مقاماتى رسيده اند از حسن چه قدر بيزارى مي جويند !

الهى، اين حرف ها را كى به من ياد مي دهد و از كجا نازل مي شود ؟!

الهى، شكرت كه از شرق تا غرب عالم به حسن خدمت مى كنند.

الهى، در شگفتم از كسي كه گويد به فلانى مرگ ناگهانى رسيد !

الهى، شكرت كه در كسوَتِيَم كه اهل معصيت از آن شرم دارند.

الهى، اين بنده از روى خود شرمنده است، چگونه از پروردگارش شرمسار نباشد.

الهى، چگونه شكر اين نعمت گذارم كه اجازه ام داده اى تا نام نيكوى تو را به زبان آورم و در پيشگاهت با تو گفتگو كنم و نامه ات را بگشايم و بخوانم و گرنه ؛ اَينَ التُّرابُ وَ رَبُّ الاَربَاب ؟!

الهى،چگونه حسن از عهده ی شكر جودت برآيد كه دار غير متناهى وجودت را به او بخشيدى !

الهى، در پگاهى تنى چند را بر خاكدانى گرد آمده ديدم كه يكى با تيغه آهنى و ديگرى با تركه چوبى آن مزبله را با چه حرص و ولعى مي كاويدند تا باشد كه پاره پارچه اى يا چرمى يا كهنه ديگرى به دست آرند، حسن چگونه از عهده ی شكرت برآيد كه شب و روز كتاب تو را و كتاب هاى اوليائت را ورق مي زند و دل آن ها را مى كاود و از معانى آن ها كه نسيم بهشت اند، دِماغ جانش معطّر مى گردد، بار خدايا اگر آن خاكداني ها بدان كار نباشند، حسن پاك دان بدين كار نتواند بود، پاداش نيك شان ده كه بر بنده حق دارند.

الهى، جمعى از تو ترسند و خلقى از مرگ و حسن از خود !

الهى، از كتاب ها پاسخ پرسش خواستن و حلّ مشكل طلبيدن عيال سفره ی ديگران بودن است ؛ يا غَنی و يا مُغنی يا مَلیءُ و يا مُعطی، تا كى جيره خوار اين و آن باشم و در كنار خوان آنان نشينم ؟!

الهى، شكرت كه به ناز و نعمت پرورده نشدم و گرنه از كجا حسن مي شدم !

• یکی از فواید عرق بید مشک رفع عطش شدید و درمان گرما زدگی است.
• مهمترین تاثیر عرق بید مشک آرام بخشی و تقویت قلب است .
• خواص دارویی دیگر آن تسکین سر درد ، تقویت معده و دستگاه گوارش ، تقویت خون سازی و ازبین بردن ضعف عصبی ، اضطراب و مشکلات خواب است.

       Øکودکان زیر دوسال ، خانم های باردار و شیر ده ، کودکان و نوجوانان زیر 16 سال که به عفونت ویروسی مثل سرماخوردگی ،آنفولانزا و آبله مرغان مبتلا هستند ، افرادی که زخم های گوارشی فعال و خونریزی دهنده مثل زخم معده دارند نباید از عرق بید مشک استفاده کنند.

از گناه ما و به خاطر ماست که آن حضرت (امام زمان (عج)) هزارسال در بیابانها در به در و خائف است.

در محضر بهجت - ج 2 - ص 44

یعنی می رسد آنروز….

امروز ، روز عجیبی بود ! همه غافلگیر شدیم.

- ما ، در خانه بودیم.

پدر خواب بود ،

مادر در آشپزخانه مشغول پخت و پز بود 

و من و برادر کوچکم سر کنترل تلویزیون جر وبحث میکردیم !

که ناگهان آن صدای عجیب و دلنشین در خانه پیچید.

آیه ای از قرآن ، به خیال اینکه شاید از بیرون آمده ، پنجره را بازکردم و دیدم که صدا درخیابان نیز به وضوح می آید .

صدایت آشنا و پررنج بود !!

پدرم بی درنگ از خواب پرید.

مادرم با کفگیر ، به زمین تکیه داده بود، من و برادرم کنترل را به کناری پرت کردیم و سراپا گوش شدیم.

اصلا مجری تلویزیون و مهمانان آن هم از جای خود بلند شده بودند و با دهانی باز و چشمانی متعجب ، آسمان را وارانداز می کردند و شما خودتون را معرفی کردین .

“ای اهل عالم ! من بقیه الله و حجت و جانشین خداوند روی زمینم …”

باورمان نمی شد آنجا بود که گل از گل مان شکفت و زیر لب سلام دادیم :

” السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه “

بعد با طنین محمدی ات ما را خواستی :

” … در حق ما از خدا بترسید و ما را خوار نسازید ، یاری مان کنید که خداوند شما را یاری کند . امروز از هر مسلمانی یاری می طلبم .”

وصف نشدنی است . در پوست خود نمی گنجیدیم . پدرم همان پایین تخت به سجده شکر افتاد. مادرم سرش روی زانو بود و های های گریه می کرد و من و برادرم به خیابان می دویدیم !

خودت دیدی که کوچه و خیابان غلغله بود !

مردم مثل مورچه هایی که خانه هاشان اسیر سیلاب شده بیرون می ریختند . یکی دکمه پیراهنش را بین راه می بست. دیگری گره روسری اش را میان کوچه محکم می کرد ، عده ای زیر بغل پیرزنی ناراحت را که عصایش به خاطر عجله شکسته بود گرفته بودند و دیدی آن کودکی که به عشق شما کفش های پدرش را با عجله پوشیده بود و هی می افتاد !

مردمی که روزی از سلام کردن به یکدیگر اکراه داشتند ، خندان به هم تبریک می گفتند .قنادی رایگان شیرینی پخش می کرد ، دم گل فروشی سر خیابان ، مردم صف بسته بودند برای خرید گل ولو یک شاخه برای تهنیت به گل نرگس !

ماشین ها بوق زنان ، بانوان کِل کشان و کپگلاب پاشان ، پتش سر جمعیت عظیمی از جوانان به راه افتاده بودند ، جوانانی که دست می افشاندند و با شور می خواندند :

” صل علی محمد *****حضرت مهدی آمد “

خیلی ازنگاه ها به ویترین یک تلویزیون فروشی در آن سوی خیابان دوخته شده بود تا اولین تصویر جمال زیبایت مخابره جهانی شود .

نذر 313 صلوات کردم مبادا اجنبی چشم زخمت بزند . وقتی چهره دلربایت به قاب تلویزیون آمد ، شیشه مغازه غرق بوسه شد . یکی بلند بلند صلوات می فرستاد ، دیگری قسم می خورد که تو را قبلا در محله شان دیده و خیلی ها اشک هایشان را با آستین پاک می کردند تا یک دل سیر تماشایت کنند.

دراین مدت که علائم پیش از ظهور یکی پس از دیگری نمایان می شد ، دل شیعیانت مثل سیر و سرکه می جوشید اما کسی فکر نمی کردبه این زودی ها ببیندت .

راست گفت جدت رسول خدا (ص) که فرمودند : ” مَثَلِ ظهور مهدی (عج) ، مَثَلِ برپایی قیامت است . مهدی (عج) نمی آید مگر ناگهانی .

” قسم می خورم که این اثرِ دعای توست که تاکنون ما زیر عَلَمِت مانده ایم . “

 کاش زودتر برسی …..

؟؟!! مهدی فاطمه (عج) ما زنده ایم که این رویای زیبا را ببینیم …

“” اللهم عجل لولیک الفرج “”

امام حسن عسکری (علیه السلام ):

کسی که در آخر الزمان از هلاکت و نابودی نجات پیدا نمی کند ، مگر این که خداوند او را به دعا برای تعجیل فرج و ظهور موفق بگرداند.

بحارالانوار ، ج 102 ، ص112

من خدایی دارم ، که در این نزدیکی است نه در آن بالاها

                                                        مهربان ، خوب ، قشنگ

او مرا می فهمد ، او مرا می خواند ، او مرا می خواهد.

اغلب فکر می کنیم ؛

چون خیلی گرفتاریم

به خدا نمی رسیم

اما واقعیت اینست ؛

که چون به خدا

نمی رسیم خیلی گرفتاریم.

خرازي، حسین فرمانده لشگر14امام حسین (علیه السلام) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

سال 1336 ه.ش در يكي از محله‌هاي مستضعف‌نشين شهر شهيدپرور اصفهان بنام كوي كلم، در خانواده‌اي آگاه، متقي و با ايمان فرزندي متولد شد كه او را حسين ناميدند.
از همان آغاز، كودكي باهوش و مودب بود. در دوران كودكي به دليل مداومت پدر بر حضور در نماز جماعت و مراسم ديني، او نيز به اين مجالس راه پيدا كرد.
از آنجا كه والدين او براي تربيت فرزندان اهتمام زيادي داشتند، او را به دبستاني فرستادند كه معلمانش افرادي متعهد، پايبند و مراقب امور ديني و اخلاقي بچه‌ها بودند. علاوه بر آن، اكثر اوقات پس از خاتمه تكاليف مدرسه، به همراه پدر به مسجد محله ؛مي‌رفت و به خاطر صداي صاف و پرطنيني كه داشت، اذان‌گو و مكبر مسجد شد.

نحوه شهادت :

او با آنكه يك دست بيشتر نداشت ولي با جنب و جوش و تلاش فوق‌العاده‌اش هيچ‌گاه احساس كمبود نمی ‌كرد و برای تامين و تدارك نيروهای رزمنده در خط مقدم جبهه، تلاش فراواني مي‌نمود.
در بسياری از عملياتها حاج حسين مجروح شد. اما براي جلوگيري از تضعيف روحيه همرزمانش حاضر نمی ‌شد پشت جبهه انتقال يابد.
در عمليات كربلای 5، زماني كه در اوج آتش توپخانه دشمن، رساندن غذا به رزمندگان با مشكل مواجه شده بود، خود پيگير جدي اين كار شد، كه در همان حال خمپاره‌اي در نزديكي‌اش منفجر شد و روح عاشورايي او به ملكوت اعلي پرواز كرد و اين سردار بزرگ در روز هشتم اسفندماه 1365 در جوار قرب الهي ماوا گزيد؛ سردار دلاوري كه همواره در عمليات پيشقدم بود و اغلب اوقات شخصاً به شناسايي مي‌رفت.
در هر شرايطی تصميمش براي خدا و در جهت رضاي حق بود.
او يار حسين زمان، عاشق جبهه و جبهه‌ايها بود و وقتی به خط مقدم می ‌رسيد، گويی جان دوباره‌ای می ‌يافت؛ شاد می ‌شد و چهره‌اش آثار اين نشاط را نمايان می ‌ساخت.
شهيد خرازی پرورش يافته مكتب حسين(ع) و الگوی وفاداری به اصول و ايستادگی بر سر ارزشها و آرمانها بود. جان شيفته‌اش آنچنان از زلال مكتب حيا‌ت‌بخش اسلام و زمزمه خلوص، سيراب شده بود كه كمترين شائبه سياست‌بازی و جاه‌طلبی به دورترين زاويه ذهنش راه نمی ‌يافت.
اين شهيد سرافراز اسلام با علو طبع و همت والايي كه داشت هلال روشن مهتاب قلبش، هرگز به خسوف نگراييد و شكوفه‌های سفيد نهال وجودش را آفت نفس، تيره نگردانيد. در لباس سبز سپاه و ميقات مسجد، مُحرِم شد، در عرفات جبهه وقوف كرد و در منای شلمچه و مسلخ عشق، جان به جان آفرين تسليم نمود.

یک سفارش از شهید:
همواره سعي‌مان اين باشد كه خاطره شهدا را در ذهنمان زنده نگه داريم و شهدا را به عنوان يك الگو در نظر داشته باشيم، كه شهدا راهشان، راه انبياست و پاسداران واقعي هستند كه در اين راه شهيد شدند.
… ما لشكر امام حسينيم، حسين‌وار هم بايد بجنگيم، اگر بخواهيم قبر شش گوشه امام حسين(ع) را در آغوش بگيريم، جز اين نبايد كلامي و دعايي داشته باشيم كه «الّهُمَّ اجعل مَحيايَ، مَحيا محمدّ و آلِ محمد و مَماتي، مَماتَ محمّد وَ آلِ محمد»

خرازي، حسین فرمانده لشگر14امام حسین (علیه السلام) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

سال 1336 ه.ش در يكي از محله‌هاي مستضعف‌نشين شهر شهيدپرور اصفهان بنام كوي كلم، در خانواده‌اي آگاه، متقي و با ايمان فرزندي متولد شد كه او را حسين ناميدند.
از همان آغاز، كودكي باهوش و مودب بود. در دوران كودكي به دليل مداومت پدر بر حضور در نماز جماعت و مراسم ديني، او نيز به اين مجالس راه پيدا كرد.
از آنجا كه والدين او براي تربيت فرزندان اهتمام زيادي داشتند، او را به دبستاني فرستادند كه معلمانش افرادي متعهد، پايبند و مراقب امور ديني و اخلاقي بچه‌ها بودند. علاوه بر آن، اكثر اوقات پس از خاتمه تكاليف مدرسه، به همراه پدر به مسجد محله ؛مي‌رفت و به خاطر صداي صاف و پرطنيني كه داشت، اذان‌گو و مكبر مسجد شد. 

 نحوه شهادت :

او با آنكه يك دست بيشتر نداشت ولي با جنب و جوش و تلاش فوق‌العاده‌اش هيچ‌گاه احساس كمبود نمی ‌كرد و برای تامين و تدارك نيروهای رزمنده در خط مقدم جبهه، تلاش فراواني مي‌نمود.
در بسياری از عملياتها حاج حسين مجروح شد. اما براي جلوگيري از تضعيف روحيه همرزمانش حاضر نمی ‌شد پشت جبهه انتقال يابد.
در عمليات كربلای 5، زماني كه در اوج آتش توپخانه دشمن، رساندن غذا به رزمندگان با مشكل مواجه شده بود، خود پيگير جدي اين كار شد، كه در همان حال خمپاره‌اي در نزديكي‌اش منفجر شد و روح عاشورايي او به ملكوت اعلي پرواز كرد و اين سردار بزرگ در روز هشتم اسفندماه 1365 در جوار قرب الهي ماوا گزيد؛ سردار دلاوري كه همواره در عمليات پيشقدم بود و اغلب اوقات شخصاً به شناسايي مي‌رفت.
در هر شرايطی تصميمش براي خدا و در جهت رضاي حق بود.
او يار حسين زمان، عاشق جبهه و جبهه‌ايها بود و وقتی به خط مقدم می ‌رسيد، گويی جان دوباره‌ای می ‌يافت؛ شاد می ‌شد و چهره‌اش آثار اين نشاط را نمايان می ‌ساخت.
شهيد خرازی پرورش يافته مكتب حسين(ع) و الگوی وفاداری به اصول و ايستادگی بر سر ارزشها و آرمانها بود. جان شيفته‌اش آنچنان از زلال مكتب حيا‌ت‌بخش اسلام و زمزمه خلوص، سيراب شده بود كه كمترين شائبه سياست‌بازی و جاه‌طلبی به دورترين زاويه ذهنش راه نمی ‌يافت.
اين شهيد سرافراز اسلام با علو طبع و همت والايي كه داشت هلال روشن مهتاب قلبش، هرگز به خسوف نگراييد و شكوفه‌های سفيد نهال وجودش را آفت نفس، تيره نگردانيد. در لباس سبز سپاه و ميقات مسجد، مُحرِم شد، در عرفات جبهه وقوف كرد و در منای شلمچه و مسلخ عشق، جان به جان آفرين تسليم نمود.

یک سفارش از شهید:
همواره سعي‌مان اين باشد كه خاطره شهدا را در ذهنمان زنده نگه داريم و شهدا را به عنوان يك الگو در نظر داشته باشيم، كه شهدا راهشان، راه انبياست و پاسداران واقعي هستند كه در اين راه شهيد شدند.
… ما لشكر امام حسينيم، حسين‌وار هم بايد بجنگيم، اگر بخواهيم قبر شش گوشه امام حسين(ع) را در آغوش بگيريم، جز اين نبايد كلامي و دعايي داشته باشيم كه «الّهُمَّ اجعل مَحيايَ، مَحيا محمدّ و آلِ محمد و مَماتي، مَماتَ محمّد وَ آلِ محمد»

جمعه روز حضرت صاحب الزّمان (عج) و بنام آن حضرت است و همان روزى است كه ايشان در آن روز ظهور خواهد فرمود.
.
.
بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللَّهِ فِي خَلْقِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللَّهِ الَّذِي يَهْتَدِي بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ يُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخَائِفُ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَلِيُّ النَّاصِحُ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَّجَاةِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ الْحَيَاةِ السَّلامُ عَلَيْكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ عَجَّلَ اللَّهُ لَكَ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الْأَمْرِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ أَنَا مَوْلاكَ عَارِفٌ بِأُولاكَ وَ أُخْرَاكَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِكَ وَ بِآلِ بَيْتِكَ وَ أَنْتَظِرُ ظُهُورَكَ وَ ظُهُورَ الْحَقِّ عَلَى يَدَيْكَ،
سلام بر تو اى حجّت خدا در زمينش، سلام بر تو اى ديده خدا در ميان مخلوقاتش، سلام بر تو اى نور خدا كه رهجويان به آن نور ره میيابند و به آن نور از مؤمنان اندوه و غم زدوده میشود، سلام بر تو اى پاك نهاد و اى هراسان از آشوب دوران، سلام بر تو اى همراه خيرخواه، سلام بر تو اى كشتى نجات، سلام بر تو اى چشمه حيات، سلام بر تو، درود خدا بر تو و بر خاندان پاكيزه و و پاكت، سلام بر تو، خدا در تحقق وعده اى كه به تو داده از نصرت و ظهور امرت شتاب فرمايد، سلام بر تو اى مولاى من، من دل بسته تو و آگاه به شأن دنيا و آخرت توام، و به دوستى تو و خاندانت به سوى خدا تقرّب میجويم و ظهور تو و ظهور حق را به دست تو انتظار میكشم،
وَ أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ يَجْعَلَنِي مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ لَكَ وَ التَّابِعِينَ وَ النَّاصِرِينَ لَكَ عَلَى أَعْدَائِكَ وَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْكَ فِي جُمْلَةِ أَوْلِيَائِكَ يَا مَوْلايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ هَذَا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ يَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فِيهِ ظُهُورُكَ وَ الْفَرَجُ فِيهِ لِلْمُؤْمِنِينَ عَلَى يَدَيْكَ وَ قَتْلُ الْكَافِرِينَ بِسَيْفِكَ وَ أَنَا يَا مَوْلايَ فِيهِ ضَيْفُكَ وَ جَارُكَ وَ أَنْتَ يَا مَوْلايَ كَرِيمٌ مِنْ أَوْلادِ الْكِرَامِ وَ مَأْمُورٌ بِالضِّيَافَةِ وَ الْإِجَارَةِ فَأَضِفْنِي وَ أَجِرْنِي صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّاهِرِينَ.
و از خدا درخواست مى كنم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستد و مرا از منتظران و پيروان و ياوران تو در برابر دشمنانت و از شهداى در آستانت در شمار شيفتگانت قرار دهد، اى سرور من، اى صاحب زمان، درودهاى خدا بر تو و بر خاندانت، امروز روز جمعه و روز توست روزى كه ظهورت و گشايش كار اهل ايمان به دستت در آن روز و كشتن كافران به سلاحت اميد می رود و من اى آقاى من در اين روز ميهمان و پناهنده به توام و تو اى مولاى من بزرگوارى از فرزندان بزرگواران و از سوى خدا به پذيرايى و پناه دهى مأمورى، پس مرا پذيرا باش و پناه ده، درودهاى خدا بر تو و خاندان پاكيزه ات.
سيّد بن طاووس فرموده: من پس از اين زيارت به اين شعر تمثل می جويم و به آن حضرت اشاره نموده، می گويم:
نَزِيلُكَ حَيْثُ مَا اتَّجَهَتْ رِكَابِي وَ ضَيْفُكَ حَيْثُ كُنْتُ مِنَ الْبِلادِ
در هر كجا و بر سر هر خوان، من ميهمان توام اى صاحب الزّمان

اومدم دعا کنم تا که بیای
هی خداخدا کنم تا که بیای
بعداز این میخوام که همراه دعا
دوری از خطا کنم تا که بیای
***
اومدم بگم منو نگا کنی
تو نمازشب برام دعا کنی
اومدم که التماست بکنم
نشه یک لحظه منو رها کنی
***
اگه تو بیای آقا بهار میاد
تو دل منتظرات قرار میاد
یه روز عاشقات بهم خبر میدن
آقامون داره با ذوالفقار میاد
***
میای و لبارو خندون می کنی
مهربونی رو فراوون می کنی
شب انتظار دیگه تموم میشه
میای و دردا رو درمون می کنه
***
میای و غم از تو سینه می بری
میاری صفا و کینه می بری
کاشکی که زنده باشیمو ببینیم
که میای مارو مدینه می بری
***
میای و با چشمای تر میخونی
میای از غربت حیدر میخونی
چه قیامتی میشه وقتی آقا…
برا ما روضه ی مادر میخونی
***
کاشکی از باغ خزونت بخونی
از عموی مهربونت بخونی
ما چقد لطمه بصورت می زنیم
وقتی که از عمه جونت بخونی

حکایت قلم یا کلنگ

روزی بهلول نزد قاضی بغداد نشسته بود که قلم قاضی از دستش به زمین افتاد . بهلول به قاضی گفت : جناب قاضی کلنگت افتاد آنرا از زمین بردار.

قاضی بمسخره گفت : واقعاٌ اینکه میگویند بهلول دیوانه است ، صحیح است آخر قلم است نه گلنگ

بهلول جواب داد :

مردک تو دیوانه هستی که هنوز نمیدانی احکامیکه با این قلم مینویسی خانه های مردم را خراب می کنی ، حالا خودت بگو قلم است یا کلنگ ؟؟؟

“"حکایت بعضی از مسولین “”

آثار و فوائد خواندن نماز اول وقت

امام صادق(علیه السلام) در این باره می‌فرمایند: «الصلوةُ تستحبُّ فی اَوَّلِ الأَوقاتِ»، خواندن نماز در اول وقت و در اولین فرصت، کاری مستحب و پاداش افزاست. (بحارالانوار، ج 80، ص 13) همچنین از آن حضرت نقل شده که نماز اول وقت، «خشنودی کردگار» را به همراه دارد.

برآورده شدن خواسته‌ها از دیگر اثرات و برکات خواندن نماز اول وقت است، چنانچه حضرت عبدالعظیم حسنی از امام حسن عسکری(علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: «خداوند متعال با حضرت موسی(علیه السلام) تکلم کرد، حضرت موسی(علیه السلام) فرمود: خدای من! کسی که نمازها را در وقتش به جای آورد چه پاداشی دارد؟ خداوند فرمود: حاجت و درخواستش را به او عطا می‌کنم و بهشتم را برایش مباح می‌گردانم.» (بحارالانوار، جلد82، صفحه 204)

در حدیثی از امام علی ( علیه السلام ) آمده است كه فرمودند : كسی كه بر اطاعت صبر كند خداوند برای او ششصد درجه بنویسد كه فاصله ی هر درجه از پایان زمین تا عرش می باشد

پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) در حدیثی برطرف شدن گرفتاری و ناراحتی را به اقامه‌کنندگان نماز اول وقت نوید می‌دهند و می‌فرمایند: «بنده‌ای نیست که به وقت‌های نماز و جاهای خورشید اهمیت بدهد، مگر این که من سه چیز را برای او ضمانت می‌کنم: برطرف شدن گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها، آسایش و خوشی به هنگام مردن و نجات از آتش.» (سفینة البحار، جلد 2، صفحه 42)

درست است که اگر نمازگزار، نماز خود را در آخر وقت هم بخواند انجام وظیفه کرده است، اما از آنجا که کار، مربوط به پروردگار و بر کارهای دیگر مقدم است، چنانچه آن را بدون عذر به عقب بیندازد، مسئول است و باید پاسخگو باشد.

روزی شخصی در کوچه ای می گذشت ناگهان غلامی را دید
از اینکه چشم بر زمین دوخته خوشحال شد
و قصد خریدنش را کرد از او پرسید
می توانم تو را به غلامی برگزینم گفت:
آری
گفت: نامت چیست
گفت: هرچه تو بگویی
گفت: از کجا آمده ای
گفت: هر کجا که تو بخواهی
گفت: چه کار می کنی؟
گفت: هر چه تو بگویی
ناگهان صاحب به گریه افتاد و گفت:
ما نیز باید برای صاحبمان خدا اینگونه باشیم
و رو به غلام کرد و گفت:
تو آزادی…

امام جواد علیه السلام :

ثَلاثُ خِصالٍ تَجتَلِبُ بِهِنَّ المَحَبَّةَ: اَلنصافُ فِى المُعاشَرَةِ و َالمُواساةُ فِى الشِّدَّةِ وَ الاِنطِواعِ وَ الرُّجوعُ إِلى قَلبٍ سَليمٍ؛

با سه خصلت، محبّت (ديگران) به دست مى ‏آيد: انصاف در معاشرت، همدردى (با ديگران) در سختى‏ ها، و بازگشت به قلبى پاك.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج75، ص82، ح77